SURINAME - BINNENLANDEN 2010

Weer een update vanuit Suriname. Ondertussen zijn wij weer een week in de stad, na ons 2de avontuur in het binnenland. Dit keer was JawJaw de bestemming. Het was een groot verschil met ons eerste dorp. Wij verbleven in het toeristenkamp Djamaica. Het was duidelijk te merken dat het een toeristenkamp was: elke avond elektriciteit, normale toiletten en er was zelfs een douche aanwezig... Maar met wel hetzelfde water als de rivier. Het is zeker aan te raden om als je wakker bent gelijk de rivier in te springen. Erg lekker!!! Al het zweet van de nacht erweer af en je bent weer klaar voor de dag. Onze werkdagen waren hier gelijk aan die van Pikin Slee: 8-13u. Dus vroeg op, eten en naar de school. Daar de vlaggenceremonie bijwonen. De kinderen zingen namelijk elke ochtend het volkslied bij het hijsen van de vlag. Ze moeten dan naar de vlag kijken, anders draait de hoofdmeester hun hoofd wel bij..

De 1ste ochtend hebben wij de meeste kinderen gehad van Jaw Jaw, een aantal waren nog niet terug van de schoolvakantie. Later in de week hebben wij hen gezien. Ook zijn wij met de boot naar ander dorp geweest aan de overkant van de rivier: Kajapati. Hier zijn 65 kinderen van de onderzoeksgroep. Deze kinderen hebben wij allemaal op 1 dag gezien. Dat was ouderwets op zn Hollands keihard werken! Van 8u - half 2 buffelen. Maar het is gelukt. Ook wat aparts meegemaakt in dit dorp: een meester kwam naar ons toe met zijn horloge. Zijn horloge was kapot en hij vroeg of wij deze even voor hem konden maken. Wij keken elkaar aan en zeiden: 'Dan moet u bij een juwelier zijn, wij zijn tandartsen.' Wij kunnen niet àlles.

Na de evaluaties hebben wij een lijst gemaakt met de kinderen die behandeld moesten worden. De gebitjes waren wat beter in dit dorp, maar bij enkele was het weer enorm slecht. Er is zoveel werk in de dorpen. Ook bij de volwassenen zie je het nodige werk als je met hen staat te praten, bij sommige zijn nog maar enkele tanden aanwezig.
Helaas waren er geen juiste extractietangen aanwezig op de poli, alleen een paar tangen voor kiezen van het blijvende gebit. Ook was er geen verdovingsvloeistof aanwezig. Maar eerst even met de stad gebeld. De verdovingsvloeistof zou worden opgestuurd, de volgende dag waren de carpules al binnen. De tangen zouden zaterdag komen, dan konden we na het weekend de extracties doen. Donderdag en vrijdag hebben wij alle ART-vullingen gemaakt. Ook een aantal blijvende kiesjes geextraheerd.

Maandag aangekomen op de poli bleek er echter geen tang aanwezig te zijn. Dus weer via een radioboodschap naar ander dorp gevraagd of ze deze op zouden kunnen sturen. Helaas is dit allemaal niet gelukt. Daardoor weinig extracties kunnen doen. Maar de ART-vullingen hebben we gelukkig wel kunnen doen. Minder was wel dat er een sterfgeval was in het dorp. De stemming was erg bedrukt in de dagen dat wij er waren. En op de zaterdag vond de begrafenis plaats.

Toen wij terug kwamen in stad de was onze familie (Jeroen zn moeder, Marijn zn Vader/Moeder en 2 broertjes) aanwezig. Erg leuk om hen weer te zien. Afgelopen week hebben wij een aantal tripjes met hen ondernomen: Brownsberg, Matapica. Mooi om weer een ander gedeelte van Suriname te zien. Op Brownsberg, een berg van 500m hoog, is het oerwoud weer heel anders. Ook mooie apen daar gezien en gehoord(brulapen). Deze brulapen kun je op kilometers afstand horen. Ook zijn de aapjes snel in de bomen, heel wat sneller dan de grote landschildpadden op Matapica. Daar moet je geduld voor hebben! Het duurt wel ongeveer 2u voordat ze klaar is met eieren leggen op het strand. Dan gaat het in schildpadden tempo terug naar de zee.

Zaterdag zullen wij vertrekken voor alweer ons laatste dorp: Drietabbetje. Gelukkig dit keer weer met het vliegtuig, want 4u hobbelen over een oranje weg is niet altijd plezierig;).

Tot de volgende keer!